Autobusi zamijenili vozove

Uprava Željeznica Republike Srpske odlučila je da doskoči “pobunjenim” mašinovođama, pa je umjesto vožnje brzim vozom putnicima obezbijedila prevoz “brzim” autobusima.

Generalni direktor ŽRS Dragan Savanović nedavno je saopštio da je međunarodni putnički saobraćaj zamjenjen autobuskim prevozom o trošku kompanije, ne navodeći koliko to košta Željeznice. Savanović tada nije naveo ni na koji način su odabrane kompanije čiji autobusi prevoze putnike od međuentitetske granice sa Federacijom BiH do državne granice sa Hrvatskom ili Srbijom, odnosno da li je bilo javnog poziva ili je cijeli posao sklopljen ortačkom pogodbom.

“Željeznički saobraćaj je, iz već poznatih razloga, obustavljen 10. oktobra ove godine oko 18 časova. Preduzeće je imalo manje od šest časova da organizuje prevoz putnika, koji su putovali na relaciji Sarajevo-Zagreb, od entitetske granice za Federacijom BiH do granice za Republikom Hrvatskom. Hitnost je diktirala uslove kako putnici ne bi usred noći ostali na željezničkoj stanici. Našem hitnom pozivu odazvala su se dva prevoznika, Kozara prevoz i Bosnaekspres iz Doboja”, saopšteno je “Žurnalu” iz ŽRS.

Najažurniji u spasavanju putnika po hitnom postupku bio je vlasnik Bosnaekspresa Ratko Močić Profa, koji je član Demokratskog narodnog saveza (DNS), baš kao i generalni direktor ŽRS Dragan Savanović. Profa je na prošlim izborima bio na kandidatskoj listi DNS-a za Narodnu skupštinu RS, ali nije dobio potreban broj glasova da postane poslanik. Prema nezvaničnim informacijama, jedan od suvlasnika Bosnaekspresa je muž Rankice Panić, poslanika DNS-a u Narodnoj skupštini RS.

S obzirom da su dns-ovci obezbijedili “brze” autobuse u zamjenu za brze vozove, stvoreni su svi preduslovi za pravu putničku avanturu od Dobija do granice sa Hrvatskom (Srbijom), po principu “vozi Miško” iz antologijskog filma “Ko to tamo peva”. S obzirom da (po prirodi stvari) autobus može primiti manje putnika nego voz, na stanici u Doboju (Prijedoru, Banjaluci) nastaje pravi krkljanac prilikom ukrcavanja. Prethodno su putnici dužni da kupe voznu kartu za autobus. Naoružani kartama i strpljenjem, jer “brzi” autobusi u prosjeku kasne na odredišta najmanje pola sata, biju bitku da uđu u autobus. Ako se, ipak, ispostavi da je broj putnika preveliki da bi se svi mogli nagurati u jedan autobus, tu je i drugi dns-ov bus. Onda kreće nezaboravno putovanje, u kojem se “brzi” autobus (za razliku od brzog voza) zaustavlja na svakoj lokalnoj stanici kako bi izbacio i primio putnike. Pitanje je zašto putnici hrle na “brze” autobuse kada imaju redovne autobuske linije. Odgovor je jednostavan - zato što povratna karta za vožnju “brzim” autobusima košta duplo jeftinije od karte redovnim autobuskim linijama u jednom pravcu.

Naravno, za sve nevolje putnika krive su mašinovođe, koje su 10. oktobra stupile u štrajk tražeći da im se isplate dodaci na platu po osnovu tzv. kilometra, te da cijena “kilometra” ostane 2,4 marka, a ne jedna marka kako je to uredbom odlučila Vlada RS. Nema ko nije pokazivao mišiće na mašinovođama- od menadžmenta preduzeća, premijera Aleksandra Džombića do samog predsjednika RS Milorada Dodika, koji im je zaprijetio otkazima?!! Mašinovođe su prokazane kao državni neprijatelji, rušitelji Republike Srpske, najveća pošast koja je pogodila ovaj entitet u poslednje vrijeme. Spinovano etiketiranje mašinovođa ima za cilj da se oni prikažu kao glavni i jedini krivci za haotično stanje u ŽRS, što nikako nisu. Mašinovođe traže samo ono što im je dato pravilnikom o radu, koji je početkom godine potpisao sam generalni direktor Savanović. Sve ostalo u i oko Željeznica RS posljedica je katastrofalnog upravljanja ovom kompanijom, na čijem su čelu godinama bili kadrovi SNSD-a.

Pretpostavlja se da će samo u ovoj godini gubitak Željeznica biti oko 19 miliona maraka, čime će ukupna dubioza kompanije porasti na blizu 180 miliona maraka. Bivše direktore, poput Petka Stanojevića, niko ne poziva na odgovornost, mada su oni Željeznice odvezli u slijepi kolosjek koji bi mogao završiti i stečajem preduzeća.

(zurnal.info)