Iza kulisa Skupštine SDS-a: Kupovina glasova, diskreditacije, ucjene, izdaje...

Mirko Šarović, aktuelni ministar u Savjetu ministara BiH, izabran je za novog lidera Srpske demokratske stranke (SDS). On je na Skupštini SDS, održanoj 30. juna u Banjaluci za 24 glasa, pobijedio protivkandidata Milana Miličevića, aktuelnog načelnika Teslića. 

Najveći gubitnik glasanja delegata na Skupštini SDS, u stvari, nije Milan Miličević, već Milorad Dodik, koji je mjesecima na razne načine radio da stavi SDS pod svoju kontrolu, što bi mu omogućilo da u potpunosti upravlja političkim procesima kako u RS, tako i na nivou BiH. Krenimo redom. 

DODIKOVO SVESRPSKO JEDINSTVO

Sama Skupština SDS-a odvijala se, na prvi pogled, u skladu sa demokratskim principima. Međutim, bio je to samo privid, jer su joj prethodili brojni javni unutarstranački ratovi, kao i oni koji su se vodili ispod radara, a koji su bili mnogo brutalniji od otvorenih. 

Promotori ideje da SDS treba na uđe u koaliciju sa Dodikom i SNSD-om, pod egidom „svesrpskog jedinstva“, koristili su sva moguća sredstva da pobijede frakciju u stranci koja se oštro protivi bilo kakvom savezništvu sa Dodikovom strankom. Nije se prezalo od raznih podmetanja, pokušaja kupovine delegata, a cijela situacija kulminirala je u noći prije održavanja Skupštine stranke, kada su mnogim delegatima, koji nisu pristali da za novac prodaju svoj glas, stizale otvorene prijetnje. 

Na čelu štaba koji je vodio kampanju protiv Šarovićeve frakcije, kojoj, između ostalih, pripadaju i bivši lideri stranke Vukota Govedarica i Mladen Bosić, bio je Darko Babalj iz Istočnog Sarajeva, poslanik u Narodnoj skupštini RS, dok je udarna pesnica bio Milovan Cicko Bjelica, načelnik Sokoca. 

KOMPROMITACIJA PROTIVNIKA

Babalj je mjesecima, zajedno sa Dodikovim ljudima od povjerenja, na terenu rovario i radio protiv Šarovića i Govedarice, pokušavajući ih kompromitovati na sve načine, dok je Bjelica to činio javno, putem režimskih medija u Republici Srpskoj. 

Oni su bili ubijeđeni da će Milan Miličević, koga su promovisali kao svog kandidata, postati novi lider SDS-a, onog tenutka kada su na svoju stranu pridobili Miću Mičića, gradonačelnika Bijeljine. Mićić se, zapravo, pokazao kao najveći licemjer, jer je obećao podršku Šaroviću, da bi pred samu Skupštinu delegatima iz Bijeljine dao jasnu instrukciju da glasaju za Miličevića. Da bi potvrdili da su postupili po naređenju lokalnog šefa, delegati iz Bijeljine su morali telefonom da slikaju svoje glasačke listiće. I ne samo oni. 

U bitku da SDS bude stavljen pod okrilje Dodikove politike bili su umiješani mnogi, od pomenutih visokih funkcionera SDS-a, preko  udbaških struktura iz devedesetih, do Dodikovih najbližih saradnika. 

Pobjeda Šarovića otvorila je, međutim, niz negativnih opcija po Dodika. On sada mora računati sa jačanjem opozicije na nivou RS, ali ono što je još važnije, više ne može računati sa potpunim devastiranjem institucija BiH, što je namjeravao da učini da je SDS stavio pod svoju kontrolu.