Milioneri su krali pepeljare i korpe za smeće

Dokumenti, koji su u posjedu Žurnala, ukazuju da je samo na namještaju kojim je opremljen Administrativni centar „nestalo“ cijelih 30 miliona. Ne treba ni napominjati da je sve urađeno bez tendera, a kriminal je pokriven Aneksom broj 2, koji je označen kao državna tajna. Tim dokumentom je u članu 3, pod tačkom varijacija 1, za namještaj predviđeno gotovo 50 miliona maraka.

IZ ITALIJE S LJUBAVLJU

Posao opremanja nove zgrade vlade vrijedan 50 miliona dodijeljen je srbijanskoj firmi «Vizor» iz Temerina. Suštinski, to preduzeće je poslužilo samo kao posrednik preko kojeg su oprane pare i ukradeno 30 miliona maraka. Učinjeno je to na sljedeći način: Integral naruči namještaj od italijanske firme FBL iz Peskare, ali ga uvozi u Republiku Srpsku preko firme Vizor. U fakturama italijanske firme vidljivo je da je krajnji korisnik Integral, ali im roba nije direktno isporučivana. Prvo je navodno odlazila u Vizor, gdje su mijenjane fakture, koje su uvećavane od 110 pa do fantastičnih dvjesta posto. Vlada plati Vizoru, oni Italijanima, a razlika u cijeni ostaje organizatorima posla. Suštinski, namještaj nikada nije dovezen iz Temerina, već direktno iz Italije, a samo su papiri falsifikovani u preduzeću Vizor.

Upravo zbog toga je ova firma i odabrana za posrednika, a nije se radilo direktno sa italijanskim proizvođačem, jer tada prevara ne bi bila moguća. Izrečeno nedvosmileno potvrđuje dopis firme «Vizor» srbijanskom ministarstvu za ekonomske odnose sa inostranstvom pod imenom «Specifikacija robe sa tarifnim brojem, naimenovanjem i finansijskom vrijednošću robe koja se u reeksportu isporučuje u Banjaluci“.

Iz ovog dokumenta je vidljivo da je naduvavanjem cijena dijela namještaja potrebnog za opremanje zgrade njegova vrijednost sa nekih dva miliona evra uvećana na gotovo 4,3 miliona evra, te je na taj način samo na ovoj pošiljci nezakonito zarađeno 2,2 miliona evra, odnosno gotovo 4, 5 miliona maraka. U dokumentu se eksplicitno navodi da je, između ostalog, nabavna vrijednost 104 radna stola plaćena Italijanima oko 22 hiljade evra, a prodana Vladi RS za 150 posto više, odnosno za gotovo 52 hiljade evra. Isti slučaj je i sa 204 dodatka stolu, čija je stvarna cijena 44 hiljade evra, a za njih je izgrcano ravno 102 hiljade.

Nije se kralo samo na radnim, već i na konferencijskim stolovima. Tako je stvarna vrijednost osam komada ovog namještaja 19 i po hiljada evra, a plaćeni su svih 45,5 hiljada. Cijena krila od stakla uvećana je za 150 posto sa 12 i po na gotovo 29 hiljada evra, dok je po istom principu za arhivske ormare umjesto stvarnih 122 hiljade evra plaćeno 284 hiljade, takođe evra. Otimalo se i na bočnim stranama ormara na dodacima stolu, na lajsnama, na kvakama, lijevim stranama, bajcovanim i lakiranim, riječju na svemu što je ušlo u Administrativni centar.

Toliko su nezajažljivi bili da su otimali čak i na pepeljarama, korpama za papir, žardinjerama i čivilucima. Tako je stvarna vrijednost stolne pepeljare 221 evro, ali Dodiku i Stakoviću je i to bilo malo pa su cijenu povećali na 352 evra, odnosno 700 maraka. Samo na jednoj pepeljari „zaradili“ su po 260 maraka, odnosno po jednu penziju.

Kako je sve u Dodikovoj vladi bitno, tako su veoma važne i korpe za papir. Jedna košta u Italiji 279 evra, što je tadašnjem premijeru bilo malo, pa je naredio da se korpa za smeće plaća 504 evra ili hiljadu maraka. Pravi je to biznismen nema šta, čim na korpi za smeće uspije „zaraditi“ gotovo 500 maraka. Na čivilucima je „profitirano“ 12 hiljada maraka, dok je na žardinjerama „ekstra zarada“ gotovo 100 hiljada maraka.

Ministarstvo saobraćaja i veza RS, (tada je ministar bio Branko Dokić), je 22.07. 2002. godine raspisalo javni poziv za izgradnju RTV doma u Banjaluci. Vlada RS, odnosno Ministarstvo saobraćaja i veza je investitor.

STANKOVIĆEVI IZVORI

Iste godine Vlada RS dodjeljuje RT RS-u 6.500 kvadratnih metara zemlje za izgradnju RTV doma, a cca 7000 m2 i “Telekomu Srpske” za izgradnju poslovne zgrade. Na zemljištu dodijeljenom RTRS-u nalazile su se dvije zgrade - kasarne, koje je, kako je tada zamišljeno u Ministarstvu saobraćaja i veza, trebalo renovirati i, uz to, dograditi još jedan dio, tako da RT RS dobije ukupno 3.500 metara poslovnog prostora.

“Predmet izvođenja radova su projektovanje i građevinsko-zanatski radovi na objektima RTV doma RS u Banjaluci, adaptacija dva postojeća objekta površine po 1000m2 BGP i izgradnja novog objekta površine 1500m2, BGP, ukupno 3500 m2 BGP”, navodi se u uslovima tendera, u kojem se precizira i da se ponude predaju “najkasnije do 05.08.2002. godine.

Na tender su se javile brojne firme, a Odbor za praćenje aktivnosti izgradnje RTV doma, kojeg je imenovala Vlada RS, ocjenjuje da je najpovoljniju ponudu dala firma “Integra Inženjering” iz Banjaluke. Njen vlasnik Slobodan (i Slavica) Stanković ponudio je kompenzaciju: zemljište za izgradnju (tada je to zakonom bilo dozvoljeno), što je veoma interesantna ponuda, s obzirom da u uslovima tendera nije bila predviđena kompenzacija kao način plaćanja. Očito je Stanković “iz svojih izvora” saznao za tu mogućnost, pa je kandidovao gradnju koja se može platiti zemljištem.

Druge firme koje su se prijavile na tender su se žalile, (poput preduzeća “Vrbas” iz Laktaša), ali je sve bilo uzalud. Uzalud je bila i intervencija Glavnog revizora RS Boška Čeke, koji u svom Izvještaju o poslovanju Ministarstva saobraćaja i veza za 2002. godinu konstatuje brojne nepravilnosti prilikom provođenja tenderske procedure.

“Revizija konstatuje da zapisnik o otvaranju ponuda nije u skladu sa članom 18 i 19 zakona i da u isti nije ispravno unešena ponuđena cijena i način plaćanja iz ponude firme “Integra inženjering iz Banjaluke”... Prema uslovima plaćanja koje nudi “Integra inženjering”, koju je Odbor odabrao prvenstveno iz tih razloga, revizija izražava rezervu, jer nam nije dokumentovano da su i ostali učesnici u javnom nadmetanju bili upoznati sa takvom mogućnošću kakvu je ponudila firma “Integra inženjering” - plaćanje kompenzacijom, jer su ostala četiri učesnika koji su ispunjavali uslove ponudili nižu cijenu za 10-34 %”, navodi se u Izveštaju.

Cijela stvar oko plaćanja “Integri” osmišljena je na sledeći način: Vlada RS daje ovoj firmi cca 5500m2 zemljišta da na njemu izgradi stambeno-poslovni objekat, a RTRS izvođaču radova daje zemljište na kojem se nalazi zgrada Radija RS i Upravna zagrada RT RS-a. Međutim, pošto je RT RS vlasnik Upravne zgrade RTRS, ali ne i zemljišta na kojem se zgrade nalaze, u cijeli posao se uključuje i Gradska uprava kao posjednik te parcele (cca 1500 m2). Tako dolazimo do situacije u kojoj se i Gradska uprava, uz Vladu RS i RTRS, pojavljuje kao suinvestitor, jer u projekat izgradnje RTV doma ulaže zemljište na kojem se nalaze objekti RTRS-a. (Da ne bi bilo nikakve zabune, zemljište koje je Vlada RS dodijelila “Integri” je odmah pored parka Mladen Stojanović, a objekti i zemljište kojim RTRS i Gradska uprava plaćaju izvođaču je preko puta te parcele, sa druge strane ulice Kralja Petra I Karađorđevića).

Dogovorena je i obaveza procjene vrijednosti zemljišta i nekretnina koje Vlada RS , Gradska uprava i RT RS daju u kompenzaciju, kako bi se znao vlasnički odnos u ovoj zgradi.

Upravni odbor RT RS-a i menadžment tada je zahtijevao da odobri idejni i glavni projekat novog RTV doma, što se i postiglo potpisivanjem Ugovora o izgradnji, 10. januara 2003. godine. Ugovor je potpisao tadašnji i sadašnji direktor RT RS-a Dragan Davidović, a saglasnost na ugovor je dao i Upravni odbor RT RS-a, 11.02.2003. godine. Ugovorom je bilo predviđeno da izvođač plati projekat i sve dažbine gradu i da se, što je veoma bitno, “vrijednost adaptacije i izgradnje RTV doma RS utvrđuje se u iznosu od 4.400.000 KM”.

Sve je dogovoreno, ali gradnja ne počinje. Navodno zbog žalbe Vrbasa, ali i zbog onoga što je glavni revizor Boško Čeko utvrdio. Gradnja, u stvari, ne počinje jer “Integra” koči projekat i kalkuliše. Ništa se ne dešava sve do 2005. kada Vlada donosi odluku da prenese investiciju na RT RS (Službeni glasnik br. 102, 10. 11.2005. godine,), čime de fakto Vlada RS izlazi iz cijelog posla.

(zurnal.info)