THE YOUNG GODS, Everybody Knows

The Young Gods, trio iz Švajcarske u sastavu Franz Trichler (vokal), Franck Bagnoud (bubnjevi) i Ceasare Pizzi (elektronika) iza sebe ima zavidnu muzičku karijeru koja teče od 1985. godine. Za ime banda uzimaju naziv pjesme grupe Swans, koja je na samom početku djelovanja The Young Godsa bila njihov uzor.

SPORI I SMIRENI

Već na početku imaju solidan broj poštovalaca s obzirom da su sa svojim zvukom odudarali od tadašnje muzičke scene. Veliku pomoć ka sticanju popularnosti dobijaju od MTV-a i emisije 120 minuta koja ih polako podiže prema samom vrhu tadašnje alternativne scene. U to vrijeme mnogi napuštaju sintetički zvuk, a elektronika se sve više potiskuje u drugi plan. Međutim, The Young Gods upravo svoju snagu, uticaj i prodornost formiraju na elektronskom izražaju. Nisu se libili da koriste sve moguće segmente eksperimentalne muzike što je u tadašnje vrijeme za evropsko podneblje bila velika novina. Albumi su manje više imali dobru prođu i ako se ne može reći da su svi bili na nivou remek djela kao što su L'Eau Rouge (1989), T.V.Sky (1992) ili pak Only Heaven (1995). Snimajući albume na francuskom, njemačkom i engleskom jeziku pokrivali su sva govorna područja.

Specifičnost muzike The Young Godsa je koncizna i jasna kombinacija eksperimentalne muzike, electro-body, ghotica i metala. Na veliki broj bandova su imali uticaj pa se mogu vrlo lako prepoznati u radu Ministry, NIN, The Prodigy, Alec Empire i sličnih bandova. Pred kraj ove godine počastili su nas sa novim albumom pod nazivom Everybody Knows na kojem se nalazi deset numera. Na prvo slušanje se odmah može zaključiti da je album u odnosu na dosadašnje u velikom mjeri smireniji i sporiji. Također se može reći da je prilagođen današnjem vremenu, znatno modernizovaniji i aktuelniji. Pjevanja Franza je pitomije u odnosu na ranije izvedbe gdje je zvučao kao bijesni Tom Waits.

Album otvaraju kratkim instrumentalnim uvodom Sirius Business, nastavak slijedi sa Blooming gdje se kroz čitavu pjesmu proteže jedna te ista muzička matrica čiji intenzitet samo povremeno pojačavaju udaraljke i akustična gitara. Brza i eksplozivna No Land's Man sa vrištećom wah wah gitarom kao vodiljom znatno ubrzava sam početak albuma. Franzovo polušaptajuće pjevanje je u pjesmi stavljeno u drugi plan, dok je sve podređeno muzičkoj matrici koja sa svojim plesnim ritmom razbija zvučne zidove grabeći prema naprijed. Iako sam bio skeptičan nakon prvog preslušavanja, TYG veoma brzo tu skeptičnost pretvaraju u zadovoljstvo.

DUGOGODIŠNJI FANOVI

Album u velikoj mjeri podsjeća na pojedine segmente rada Trent Razora. The Young Gods su za sada zagazili u malo drugačije muzičke vode koje se sigurno neće svidjeti svim njihovim dugogodišnjim fanovima. Nastavljaju sa prelijepom Miles Away gdje kroz čitavu pjesmu preovladava prelijepi zvuk akustične gitare i pitomo Franzovo pjevanje uz neizbježne elektronske efekte koji ne preuzimaju pjesmu u potpunosti već samo na momente pojačavaju čudan osjećaj. Numera Two to Tango je urađena na način koji je svojstven kasnoj fazi banda Einsturzende Neubauten. Slijede još jedna lagana pjesma sa akustičnom gitarom pod nazivom Introducing, pa Tenter le Grillage koja je jedina na albuma otpjevana na francuskom jeziku. Približavajući se kraju albuma poslušat ćemo još jednu kratku instrumentalu pod nazivom Aux Anges i prelijepu Once Again.

(zurnal.info)