Živio predsjednik naše države Gavrilo Bobar!!!

Politika je na ovim prostorima odavno postala nečastan posao, a političari društveni sloj za koji se, uglavnom, vežu korupcija, nepotizam i sve moguće vrste manipulacija. U nezajažljivoj želji da za sebe i interesne grupacije kojima pripadaju, pribave što jače poluge vlasti (a time i veće količine moći i novca), spremni su da se nemilosrdno poigravaju životima i sudbinama običnog svijeta. Najgore je, međutim, kada objekti političkih manipulacija postanu djeca. Poput slučaja iz Čardačina kod Bijeljine.

JEDNOSTAVNA RAČUNICA

Netom pred opšte izbore 2010. godine bijeljinski tajkun Gavrilo Bobar, kandidat Saveza nezavisnih socijaldemokrata (SNSD) za narodnog poslanika u Narodnoj skupštini RS, odlučio je da se svojim sugrađanima predstavi kao “dobrotvor”, koji ima veliko srce za probleme malih ljudi. Iz svog povelikog bogatstva Bobar je izdvojio djelić novca i finansirao izgradnju petogodišnje Osnovne škole u mjestu Čardačine.

Kompanija “Bobar” za izgradnju i opremanje škole uložila je 350.000 KM, plac je obezbijedila Mjesna zajednica Kojčinovac, dok je izgradnju temelja finansirala opština Bijeljina. Računica Gavrila Bobara bila je jednostavna- izdvojiš nešto para i finansiraš izgradnju škole, ljudi u tebi vide dobrog čovjeka i domaćina i glasaju za tebe, a ti onda uđeš u Narodnu skupštini, čime ti poraste cijena, ali se otvore i raznorazne mogućnosti političkog i svakog drugog uticaja. Izbori su prošli, Bobar je postao narodni poslanik, u Čardačinama je nikla nova škola, ali je do prije nekoliko dana bila prazna.

Učenici, njih 57., prošlu i ovu školsku godinu su pohađali u staroj, trošnoj školi, u kojoj su im oko nogu kolali pacovi, svakodnevno se izlažući raznoraznim opasnostima po zdravlje. Nova škola, koju im je izgradio Bobar, sve donedavno nije imala upotrebnu dozvolu, koju izdaje opštinska vlast u Bijeljini. Lokalna vlast je, opet, u rukama rivalske Srpske demokratske stranke (SDS), čiju je dugogodišnju dominaciju u Semberiji ozbiljno ugrozio SNSD na prošlogodišnjim izborima.

Prema tvrdnjama upućenih, sdsovci su, u znak osvete što su izgubili glasove u Mjesnoj zajednici Kojčinovac, odlučili da “zategnu” sa izdavanjem upotrebne dozvole za školu. Natezanje je trajalo mjesecima sve dok se 9. decembra u Čardačanima nije ukazao Milorad Dodik, u pratnji svog poslanika Gavrila Bobara i sdsovog načelnika Miće Mićića, i razrješio međustranački čvor, a potom svečano presjekao vrpcu, kojom je ozvaničio otvaranje petorazredne osnovne škole.

Nije nam poznato da je predsjednik RS posredovao da bi se dobila upotrebna dozvola za školu u Čardačinama, a nije tačno da je opštinska vlast odugovlačila sa davanjem upotrebne dozvole zato što je Bobar investitor, saopšteno je “Žurnalu” iz Odjeljenja za društvene djelatnosti opštine Bijeljina.

Tvrdi se da je građevinska dozvola za školu izdata na opštinu Bijeljina, jer bez te dozvole opština ne bi mogla uraditi temelje škole.

Da bi se izdala upotrebna dozvola investitor, u ovom slučaju kompanija ‘Bobar’, bila je u obavezi da prikupi potrebnu dokumentaciju (građevinski dnevnik, rješenje o imenovanju nadzornog organa, saglasnosti, atesti i dr.). Kada je opština, odnosno nadležno odjeljenje dobilo potrebnu dokumentaciju podnijet je zahtjev za izdavanje upotrebne dozvole. Od podnošenja zahtjeva do izdavanja upotrebne dozvole proteklo je ukupno desetak dana, što je za ovaj posao relativno kratak period, naveli su iz bijeljinske opštinske administracije.

DODIKOVA UOBIČAJENA PREDSTAVA

Nema sumnje da su administrativne prepreke za otvaranje škole riješene po kratkom postupku kada je svoj dolazak u Čardačane najavio Milorad Dodik. Bila je to prilika da Dodik prozbori i koju “pametnu” o svjetskoj ekonomskoj krizi, stabilnosti Republike Srpske, društvenoj solidarnosti, značaju obrazovanja… Sve bi bilo kako to i dolikuje sličnim predstavama diljem RS, da direktorica škole u zanosu nije uzviknula: Živio predsjednik naše države, Gavrilo Bobar!!!

Jadno je društvo/entitet u kojem djeca godinama pohađaju nastavu u školi, gdje im se svakog dana može sručiti strop na glavu, a da to ne zabrine nadležne institucije, od opštinske do entitetske vlasti. Jadno je i to što izgradnju škola finansiraju tajkuni, u pravilu pred izbore, zarad pridobijanja političkih poena i osvajanja glasova birača. Još je jadnije to što je u Republici Srpskoj Milorad Dodik jedina osoba koja rješava sve, pa i bizarne stvari poput dobijanja upotrebne dozvole za školu u Čardačanima. Ovakve stvari mogu se dešavati jedino u društvima u kojima su pojedinci iz vlasti privatizovali institucije i njihove nadležnosti, a građane doveli u situaciju da zavise od njihove (samo)volje.

(zurnal.info)