Tajkunska posla:EKONOMSKI INSTITUT TAJKUNA STANKOVIĆA: "Eksperti" s Megatrenda razvijaju RS

Istražujemo

EKONOMSKI INSTITUT TAJKUNA STANKOVIĆA: "Eksperti" s Megatrenda razvijaju RS

Poslije pokojnog direktora Ekonomskog instituta Radovana Rodića, u timu ove ustanove više nema doktora nauka. Zato zaposleni u svojim biografijama navode poslove i funkcije koje su obavljali, ali ne navode naučne i stručne radove koje su napisali

EKONOMSKI INSTITUT TAJKUNA STANKOVIĆA: "Eksperti" s Megatrenda razvijaju RS

Slobodan Stanković je čudo od biznismena. U vrijeme kada većina privatnika u Republici Srpskoj jedva uspjeva da održi poslovanje svojih firmi, njemu sve ide od ruke. Njegova firma „Integral inžinjering“ godinama dobija sve vrijednije poslove i važnije projekte - gradi puteve, mostove, tunele, vladine zgrade i tako zgrće milione maraka. Prema istraživanju, Stanković ima šesnaest firmi, a većinu njih je kupio otkako je u Republici Srpskoj na vlasti SNSD. Između ostalih, i Ekonomski institut Banja Luka.

 NISMO DOKTORI ALI IMAMO PACIJENTE

Prema podacima objavljenim na sajtu www.ekinst.org, Ekonomski institut Banja Luka je osnovan 1960. godine, a status naučne ustanove ima od 1972. godine.

Međutim, po Zakonu o naučnoistraživačkoj djelatnosti i tehnološkom razvoju od 15. decembra 2011. godine, naučna ustanova (naučnoistraživački institut) može biti samo ona koja za to ispunjava uslove, posebno u smislu zaposlenih naučno-istraživačkih radnika (doktora nauka i magistara).
To sa Ekonomskim institutom Banja Luka nije slučaj, ali, kako u RS malo ko mari za zakone i pravila, ta ustanova i dalje slovi kao Institut i dobija projekte mimo zakona.

Poslije pokojnog direktora Ekonomskog instituta Radovana Rodića, u timu ove ustanove više nema doktora nauka. Zato zaposleni u svojim biografijama navode poslove i funkcije koje su obavljali, ali ne navode naučne i stručne radove koje su napisali.

Bez obzira što se iz spiska ekspertskog tima Ekonomskog instituta vidi da ne ispunjavaju uslove iz Zakona o naučnoistraživačkoj djelatnosti i tehnološkom razvoju, oni samouvjereno navode da mogu raditi usluge „istraživanja, razvoja i savjetovanja“.

Iako ne ispunjavaju uslove i kriterijume, lista klijenata Instituta je impresivna. Među klijentima su entitetska vlada, ministarstva, uprave i upravne organizacije, gradovi i opštine, parlamentarni odbori i tijela, loklani i međunarodni implementatori programa i projekata, poslovna udruženja, javna i privatna preduzeća, akademska zajednica, pa čak i civilni sektor.

Nakon što više nije bespogovorno izvršavao naloge Milorada Dodika, pa je u martu prošle godine smijenjen sa mjesta premijera RS (na kojem ga je naslijedila poletna Željka Cvijanović), Aleksandar Džombić udomljen je u Ekonomski institut Banjaluka. U njegovoj biografiji je navedeno da je diplomirao na Ekonomskom fakultetu u Banjaluci, da je magistrirao na međunarodnom univerzitetu Evropski centar za mir i razvoj (ECPD), a da sada priprema doktorski rad.
U ekspertskom timu Instituta je i Vojin Mijatović, koji je 2002. godine diplomirao na Fakultetu za poslovne studije Megatrend u Beogradu, oko kojeg je u poslednje vrijeme podignuta velika prašina u Srbiji.

I on, kao i Džombić, odlučio je da svoje obrazovanje usavršava na ECPD u Beogradu, gdje je na postdiplomskim studijama.
U timu eksperata je i Aida Bogdan, kao i Jovan Đukić, koji je diplomirao je na Ekonomskom fakultetu na smjeru spoljna trgovina. Među odabranima je Vladana Milak, koja je diplomirala na Ekonomskom fakultetu u Banjaluci, na smjeru finansijski menadžment, te Stevo Jovičić, koji je takođe diplomirao na Еkоnоmskоm fаkultеtu na istom smjeru.
Jovičić je trеnutnо nа mаstеr studiјu nа Еkоnоmskоm fаkultеtu u Bеоgrаdu.

U timu je i Branko Kremenović, diplomirani ekonomista, koji je školovanje nastavio na diplomskim-master studijama, smjer Računovodstvo i revizija, te Stana Pućurica, koja je diplomirala na Nezavisnom univerzitetu Banja Luka, Fakultetu za privredni razvoj, te stekla zvanje diplomiranog ekonomiste za osiguranje i upravljanje rizicima. Posjeduje sertifikat Sertifikovanog računovođe. Član je Saveza računovođa i revizora Republike Srpske. Članica tima je Tina Topolović, koja je osnovne studije ekonomije i poslovanja završila je na Lincoln Univerzitetu 2012. godine, a zatim je 2013. godine završila master (MBA) studije na fakultetu London School of Commerce pri Cardiff Metropolitan Univerzitetu u UK. Prvo praktično iskustvo stekla je u agenciji za konsalting, marketing i odnose s javnošću Executive Group.

DVA MILIONA ZA RAZVOJ

E sad, kada se sagledaju stručnjaci iz Instituta i njihova dostignuća, nejasno je gdje su naučni radovi, koji su sastavni dio svakog Institura. Pitanje je gdje su nestali i doktori nauka, koje su na Institut doveli bivši direktori, Duško Jakšić i Radovan Rodić?

Još je nekoliko spornih detalja. Vojin Mijatović, direktor Instituta, je na Fakultetu za poslovne studije Megatrend u Beogradu diplomirao 2002. godine. U isto vrijeme bio je portparol Turističke organizacije RS.

Za pretpostaviti je da i Aida Bogdan nije magistar, jer nema podatka gdje je magistrirala. Ona je prethodnih devet godina bila zaposlena u Vladi RS.

Na sajtu Nezavisnog univerziteta Banjaluka ne postoji Fakultet za privredni razvoj, a i zvanje diplomiranog ekonomiste za osiguranje i upravljanje rizicima koje ima Stana Pećurica se ne čini blisko računovodstvu.

Zanimljiv je i sledeći podatak. Prema izvještaju Glavne službe za reviziju iz 2009. godine, Ekonomski institut je naplatio izradu Strategije razvoja RS za period 2010.- 2015. godina, koju niko nije vidio.

„Vlada RS je ugovorila izradu Strategije razvoja RS za period 2010-2015. godine u vrijednosti 1.989.000 KM (sa PDV-om) iz sredstava budžeta za 2009. i 2010. godinu. Ugovorom je definisano da će se plaćanje vršiti sukcesivno, i to za 2009. godinu sa računa Generalnog sekretarijata, Ministarstva finansija i Ministarstva uprave i lokalne samouprave, iako isti ne posjeduju vlastite račune. Plaćanja su vršena sa jedinstvenog računa Trezora“, navedeno je u revizorskom izvještaju.

U narednom revizorskom izvještaju 2010. godine, Glavna služba za reviziju prelazi preko činjenice da je taj dokument žestoko plaćen, a ne postoji ni dan-danas.

Za ta dva miliona maraka, ne računajući „sitnije“ cifre koje je Ekonomski institut iz godine u godinu dobijao iz budžeta za izradu ekonomskih politika (čije efekte svi osjećamo), mogli su se potruditi da dio potroše u dodatno obrazovanje svojih zaposlenika. Možda bi sada imali bar malo eminentniji skup zaposlenih „naučnika“.

(zurnal.info)