Plagijati na Univerzitetu u Banjaluci: Dodikov savjetnik prepisao doktorat o partizanskim filmovima!

Fakultet političkih nauka (FPN) Univerziteta u Banjaluci izdao je saopštenje u kojem se navodi da naučni radovi prefesora Radmile Čokorilo i Ljubomira Zubera predstavljaju očigledne plagijate s velikim udjelom direktno prepisanog teksta - bez pozivanja na izvore ili njihovog navođenja u literaturi.

Tako je po prvi put u istoriji banjalučkog Univerziteta na institucionalnom nivou utvrđeno da su naučni radovi profesora angažovanih na ovom Univerzitetu – plagijati, a od Senata Univerziteta zatraženo je da Čokorilo i Zuber u najkraćem roku budu udaljeni iz nastave.  

FPN je na sjednici Nastavno-naučnog vijeća, održanoj dana 17. maja 2017. godine, formirao komisiju za provjeru osnovanosti optužbi za plagijate određenih naučnih radova dr Radmile Čokorilo i dr Ljubomira Zubera. Kako je navedeno, Komisija je imala šest članova, univerzitetskih nastavnika u različitim naučnim zvanjima, koji su izvršili analizu osporenih radova uporedivši ih sa izvornim tekstovima.

Iz FPN-a navode da je u izvještaju dostavljenom Nastavno-naučnom vijeću Fakulteta, komisija jednoglasno ustanovila da su ranije navedene optužbe osnovane i da su osporeni naučni radovi prefesora Radmile Čokorilo i Ljubomira Zubera.

Iz FPN-a su konstatovali da slučaj Čokorilo i Zuber treba da bude opomena čitavoj akademskoj zajednici da je prošlo vrijeme u kojem su “nesavjesni pojedinci mogli da bez ikakve odgovornosti objavljuju kvazi naučne radove te na osnovu toga stiču akademska zvanja i ostvaruju druge beneficije”.

"Time je ne samo narušen kvalitet nastave već je doveden u pitanje kredibilitet visokoškolskih ustanova. Nadamo se da će ovaj primjer poslužiti i drugim fakultetima da se suoče sa sličnim problemima u svojim sredinama i da će cijelom Univerzitetu pomoći da unaprijedi metode borbe protiv ovakvih pojava", navodi se u saopštenju FPN-a.

PORODIČNE FIRME

Saopštenje FPN-a u Banjaluci djeluje kao posipanje pepelom, jer je javna tajna da na tom fakultetu, ali i drugim fakultetima banjalučkog Univerziteta godinama studentima predaju plagijatori i doktori nauka koji su ta zvanja stekli pod krajnje sumnjivim okolnostima. Malo ko priča (a mnogo je onih koji znaju) da su neki fakulteti u Banjaluci legla nepotizma, skoro pa porodične firme, te da je politička podobnost važan faktor da bi se došlo do značajne pozicije u okviru Univerziteta.

Paradoks je da Naučno-nastavno vijeće FPN-a traži od Senata Univerziteta da Čokorilo i Zubera udalji sa fakulteta, a sam Senat je, ne tako davno, raspisao konkurs pun nepravilnosti i nezakonitosti za izbor dekana novoosnovaog Fakulteta bezbjednosti u Banjaluci.

Zahvaljujući političkoj podobnosti za dekana FBN je imenovan Predrag Ćeranić, jedan od najgorljivijih propagandista ovdašnje vlasti i doskorašnji savjetnik u MUP RS.

Imenovanjem Ćeranića za dekana FPN-a prekršen je Statut banjalučkog Univerziteta, član 57., tačka 2., u kojem je jasno navedeno da se na mjesto dekana mogu imenovati samo vanredni i redovni profesori. Ćeranić ima zvanje docenta, koje je pod vrlo čudnim okolnostima stekao krajem novembra prošle godine.

Cijeli Univerzitet i akademska zajednica ćutala je kao zalivena u vezi sa ovim slučajem, a zbog nezakonitog imenovanja Ćeranića jedino se pobunio član Senata Braco Kovačević, koji je zbog ovog slučaja podnio ostavku na članstvo u Senatu.

Kovačević, koji je redovni profesor sociologije na FPN-u, podnio je neopozivu ostavku, jer nije želio da učestvuje u tim prljavim igrama.

Niko sa Univerziteta nije se očitovao ni oko načina na koji je Ćeranić dobio zvanje docenta. Činjenice kažu da nakon sprovedene konkursne procedure nije ispoštovana zakonska i akademska procedura, što povlači automatski poništavanje izbora u nastavno-naučna zvanja. Još je veća blamaža što niko nije ni zucnuo o tome da su Ćeraniću kao naučni radovi vrednovani novinski članci (više od 130) u kojima je Ćeranić, mahom, udarao po opoziciji, Zapadu i podržavao Dodikove nakaradne političke projekte.

PARTIZANSKI FALSIFIKAT

To je samo djelić nečasnih djela koja se dešavaju u okviru banjalučkog Univerziteta. Kad su se već pozabavili Radmilom Čokorilo i Ljubišom Zuberom, mogli su na FPN-u pretresti i slučaj Aleksandra Vranješa. Izvori sa tog fakulteta tvrde da je on plagirao magistarsku tezu iz 2008. godine pod nazivom - „Jugoslovenski ratni film na temu Narodnooslobodilačke borbe kao sredstvo političke propagande“.

Godinu dana ranije Ljubica Janjetović je magistrirala na Komunikološkom fakultetu Banjaluka sa temom „Vizuelni elementi jugoslovenskog ratnog filma kao sredstva ideologije antifašizma“. Ovaj rad nigdje nije naveden kao izvor u Vranješovom magistarskom radu, pa ni u knjizi objavljenoj iste godine pod naslovom „ Partizanski filmovi i propaganda, jugoslovenski ratni film u svjetlu narodnooslobodilačke borbe kao sredstvo ideološko- političke propagande“, tvrde izvori Žurnala.

U svom radu Vranješ je vršio analize filmova „Slavica“ „Bitka na Neretvi“ „Sutjeska“ „Užička republika“ „Gluvi barut“ i to mu je bio slučajni uzorak, baš kao i Janjetovićevoj prije njega. Pošto se plagijat definiše i kao „preuzimanje tuđeg teksta ili ideja bez navođenja izvornog autora“  jasno je o čemu se ovdje radi, istakli su izvori Žurnala.

Možda je moguće da se u moru literature preskoče neki izvori.  Međutim, malo je vjerovatno da je Vranješ preskočio ovaj rad, jer je taj rad nastao na Komunikološkom fakultetu Banjaluka koji je Vranješ završio 2005. godine.

Vranješ je jedinstven i po tome što je postao jedini asistent na javnom fakultetu sa prethodno završenim privatnim fakultetom. Poseban “kvalitet” mu je što je savjetnik MIlorada Dodika.

Vranješ ne posustaje, pa za konkurse na FPN piše modifikacije radova na istu temu, samo za različite časopise, što se smatra samoplagijatom. Naslovi radova su: Srpski ratni film u svjetlu političke propagande (2013), Partizanski film kao sredstvo političke propagande (2008), Politička instrumentalizacija medija i kulturnih sadržaja u SFRJ na primjeru jugoslovenskog ratnog filma (2009) …

Vranješu ne idu dobro samo plagijati, već i porodična manifaktura u okviru Univerziteta. Vranješova supruga Jelena instalirana je u banjalučki Rektorat da, kao pripravnik, savjetuje rektora. Jelenina majka radi sa zetom na FPN kao šef studentske službe. Rođak Vranješeve punice vozi sadašnjeg dekana FPN-a Zdravka Zlokapu.

Za dekana FPN-a tvrde da nije plagijator. Nije ni mogao biti, jer mu je broj radova za svaki izbor bio na granici koju je tražio zakon. Za deset godina nije napisao mnogo, kao ni prije deset godina kada je Komisija, koja ga je birala u redovnog profesora Pravnog fakulteta navela argument - „On ne piše mnogo, ali su mu radovi pisani jasnim i dopadljivim stilom....“.

(zurnal.info)