It turned out that the nationalists are false patriots, they hardly waited for the first opportunity to betray their own country and people, and those who were slandered as anti-Serb, non-national elements - internationalists and communists - fought against the occupiers. The latter managed to defeat the fascists and their helpers, so they kept nationalism on a chain for half a century, as long as they could. Then came the restoration and construction of the nationalist evil spirit, and the old good practice of slaughtering other peoples and occasionally killing innocent members of one's own nation was also renewed.

Pokazalo se da su nacionalisti lažni rodoljubi, jedva su dočekali prvu priliku da izdaju sopstvenu zemlju i narod, a protiv okupatora su se borili oni koji su bili oklevetani kao antisrpski, nenacionalni elementi - internacionalisti i komunisti. Potonji su uspeli da poraze fašiste i njihove pomagače, pa su pola veka držali nacionalizam na lancu, koliko su mogli. Potom je usledila obnova i izgradnja nacionalističkog zloduha, a obnovljena je i stara dobra praksa klanja drugih naroda i povremenog ubijanja nepoćudnih pripadnika sopstvene nacije.

Dok su mobilisani mladići davali život za otadžbinu i ratne profitere, Vučiću je ta ista otadžbina dala stan od 117,5 kvadrata na Novom Beogradu, da mu se oduži za sve zasluge u gušenju medijskih sloboda i cenzurisanju izveštavanja o ratnim događajima, sa posebnim naglaskom na ratne zločine, masovna proterivanja Albanaca, hladnjače i masovne grobnice. Nije to jedina razlika između srpskog i galskog vođe. Za razliku od Vučića, Drmatoriks ne pljačka svoje Gale, ne ponižava ih, ne teroriše i ne tretira ih kao gomilu maolumnika.

It goes without saying that the appropriate media did not make a fuss about the chemical incident near Pirot. On Sunday, while the disaster was unfolding, most didn't even report the ammonia leak and the whole city being hit by the dangerous poison. Later, they published some news, but without excessively introducing it into the whole story. That is quite understandable. If it were some kind of "Kurti's cisterns with ammonia", it would be easy for the government and the media to deal with it. They would ring all the bells as the evil Albanians poisoned the innocent Serbian people, while Europe and the world watched it calmly.

Nepotrebno je napominjati da od hemijskog incidenta kod Pirota podobni mediji nisu pravili nikakvu frku. U nedelju, dok se katastrofa događala, većina nije čak ni izvestila o curenju amonijaka i celom jednom gradu koji se našao na udaru opasnog otrova. Kasnije su objavili poneku vest, ali bez preteranog unošenja u čitavu priču. To je sasvim razumljivo. Da su u pitanju nekakve “Kurtijeve cisterne s amonijakom”, lako bi se snašli i vlast i mediji. Na sva zvona bi udarili kako zli Albanci potrovaše nevini srpski narod, dok Evropa i svet to mirno gledaju.

It is needless to emphasize that all the representatives of the Kosovo Covenant and Heavenly Serbia live at the expense of the citizens, and very comfortably at that, so their rapture is firmly based in the worldly empire. A giant pyramid of corruption, privileges and general looting of one's own country rests on mythological nationalist stories. It is understandable that members of the privileged elite persist in making a fog out of Kosovo peonies, the Serbian cross, false patriotism and imperial aspirations.

Nepotrebno je naglašavati da svi zastupnici kosovskog zaveta i nebeske Srbije žive na račun građana, i to vrlo udobno, pa je njihova zanebesanost čvrsto utemeljena u ovozemaljskom carstvu. Na mitološkim nacionalističkim pričama počiva džinovska piramida korupcije, privilegija i sveopšte pljačke sopstvene zemlje. Razumljivo je što pripadnici privilegovane elite istrajavaju na pravljenju magle od kosovskih božura, ocila, lažnog patriotizma i imperijalnih težnji.

Nema zime za sumanutu nacionalističku politiku koja je razvalila komšiluk, a Srbiju dovela do civilizacijske katastrofe i nezapamćenog moralnog sunovrata. I kad Vučić jednom zglajzne sa vlasti, sve će se nastaviti po starom, pod sloganom “I posle balvana – balvan”. Kako je krenulo, taj proces truljenja će trajati dok poslednji Srbi ne stanu pod onu poslovičnu šljivu. A i to stablo će na kraju poseći da bi od njega napravili barikadu.

Taman kad je Srbe sa Kosova izveo iz institucija i dijalog vratio na početak, Kurti i nepokorni Srbi mu udariše čarlamu, i to u skladu sa kosovskim zakonima. Ako se pojave neki Srbi s Kosova koji su skloni saradnji s Albancima, koji bi da rešavaju svakodnevne probleme svojih sunarodnika a ne da ih uvećavaju, koji ne pristaju na kriminalizaciju društva i otvoreni su za dijalog, propade velikosrpskim nacionalistima najveća svetinja - Kosovo kao trajni izvor sukoba i večni izgovor za zapuštenost srpskog društva.

Kako običan smrtnik da mirno otvori knjigu pesama i čita čoveka koji je poboden u stih, pa iz te uzemljene pozicije kolokvira sa čitavom istorijom, tradicijom i kulturom srpskog naroda, a pritom je i misleće biće koje grmi na sav glas, i to isključivo o egzistencijalnim pitanjima srpskog bića i žića, jer ga ništa drugo pod milim bogom ne interesuje? Međutim, kad zaroni u dubine prehvaljene poezije, brzo shvati da se našao u plićaku.

Srpsko medijsko nebo odavno je premreženo paučinom ruske propagande, pa je bilo sasvim logično da počne sa radom i portal RT Balkan, lokalna ispostava kremaljske mašinerije poznate pod imenom RT (ex Russia Today). Nisu dovoljne televizije sa nacionalnom frekvencijom, svi tabloidi, razne novine pod naprednjačkom komandom, desetine portala kojima je Vladimir Putin put, istina i život, sad smo dobili i RT Balkan.

Čime je to poverenica ratnog zločinca Vladimira Putina oduševila srpske poete i naučnike? Govoreći im ono što žele da čuju, ono što i sami ponavljaju već decenijama, kako drugačije. Natalija Naročnicka je zborila kako “za samu Srbiju, koja se nalazi na granici delovanja rivalskih geopolitičkih sistema, vođenje nezavisne spoljne politike predstavlja gotovo nemoguć zadatak”. Pod nezavisnom spoljnom politikom podrazumeva se, naravno, podanička odnos prema ruskom diktatoru i sprovođenje njegovih ciljeva na Balkanu kao što su, na primer, destabilizacija susednih zemalja, odbijanje ulaska u NATO, te lažni evropski put.

Everyone uses means that are at their disposal: some with the judge's gavel, some with a lawsuit, some by drawing a target in a tabloid, and some with open announcements of mass slaughter. And they are all joined in a joint criminal enterprise against freedom of speech and opinion, against truth and facts, against human personality. Which is quite logical - the totalitarian mind unmistakably recognizes who its mortal enemies are.

Svako se služi sredstvima kojima raspolaže: neko sudijskim čekićem, neko tužbom, neko crtanjem mete u tabloidu, a neko otvorenim najavama masovnog pokolja. A svi su spojeni u udruženi zločinački poduhvat protiv slobode govora i mišljenja, protiv istine i činjenica, protiv ljudske ličnosti. Što je sasvim logično – totalitarni um nepogrešivo prepoznaju ko su mu smrtni neprijatelji.

Što bi se čitalac bavio delima velikih drevnih i savremenih mislilaca, to samo zamara mozak, kad može lepo da se opusti i prepusti Šešeljevim zločinima nad ljudskim duhom koji nose nazive “Drogirano panonsko govedo Nenad Čanak”, “Ustaška kurva Aleksandra Jerkov”, “Ustašku ću zveknuti nanu Mariniki Čobanu”, “Smežurano kengurovo mudo Kevin Parker”, “Podmukli galski picopevac Žak Širak” ili “Smrdljiva gvajanska svinja Mohamed Šahabudin”? Ko bi normalan zavirio u knjigu o aristokratskom radikalizmu Fridriha Ničea kad može da uživa u radikalizmu razobručenog zla pod naslovom “Lažljiva haška pederčina Džefri Najs”? Koga briga za kritiku Zapada u delima Fukoa i Adorna pored Šešeljeve kritike Zapada mentalnom kamom i virtuelnom zarđalom kašikom? Što bi čitalac bistrio “Pohvalu antičkoj filozofiji” francuskog istoričara filozofije Pjera Adoa kad može da uživa u hodajućoj negaciji svake filozofije, mišljenja i sličnih izmišljotina stranih radikalskom nacionalnom biću?

Naprednjački model vladavine zahteva autokratiju, kontrolu medija i pravosudnih organa, netransparentne finansije, široko polje za otimačinu novca iz budžeta i kreditnih linija, kao i građane nesklone borbi za svoja prava. Kad bi hteo da se bori za društvo čistih računa, Vučić bi prvo morao da uhapsi sebe i sve svoje bliske saradnike, a i one malo dalje koji su se na raznorazne načine bogatili na račun građana Srbije, zahvaljujući bliskosti sa vlastima.

Kosovo je nezavisna država već godinama, a političke elite ove zemlje učinile su sve što je u njihovoj moći da Kosovo oteraju iz Srbije. Iz svega što političari govore o Kosovu vidi se samo gotovo nadrealna neozbiljnost i nedoraslost srpske političke elite vremenu u kom žive i stvarnim problemima koje treba rešavati. Pošto već nisu u stanju da smisle nikakvu politiku, da se ozbiljno pozabave uređivanjem razvaljenog društva, da se založe za istinske evropske vrednosti, da urade nešto dobro za svoju zemlju u ključnom istorijskom trenutku, oni se bave nepostojećim problemima.

One European country was attacked for no reason, all other countries in Europe sided with the victims and helped as much as they can, and Serbia remained the last hole on the European continent, the only ally of the Kremlin criminal Vladimir Putin, despite reason, morality, elementary humanity, and even their own interests.

Jedna evropska zemlja je napadnuta bez ikakvog razloga, sve ostale države u Evropi stavile su se na stranu žrtve i pomažu koliko mogu, a Srbija je ostala poslednja rupa na evropskom kontinentu, jedini saveznik kremaljskog zločinca Vladimira Putina, uprkos razumu, moralu, elementarnoj humanosti, pa čak i sopstvenim interesima.