Vučić's decision to return to compulsory military service, which was abolished on January 1, 2011, is just a consistent continuation of a long and disastrous tradition. Nothing else can be expected from the radical who made his political career on the hill of corpses. All this would not have happened if he had read some better books and listened to a little better music.

Vučićeva odluka o vraćanju obaveznog vojnog roka koji je ukinut 1. januara 2011. godine samo je dosledno nastavljanje jedne duge i pogubne tradicije. Od radikala koji je političku karijeru napravio na brdu leševa ništa se drugo i ne može očekivati. Svega ovoga ne bi bilo da je čitao neke bolje knjige i slušao malo bolju muziku.

In strong geopolitical stories, economic calculations, vain appeals to European values, in that inexhaustible struggle for interests and zeal - no one seems to remember something much more important: do we want to be part of a world that opposes aggression and mad tyranny or do we want to be a part of the world that is tyrannical, abusing and killing whenever it wants

U silnim geopolitičkim pričama, ekonomskim računicama, ispraznim pozivanjima na evropske vrednosti, u tom nepresušnom trućanju o interesima i ćaru – niko da se seti nečega mnogo važnijeg: da li želimo da budemo deo sveta koji se suprotstavlja agresorskom pokolju i pomahnitaloj tiraniji ili želimo da budemo deo sveta koji tiraniše, zlostavlja i ubija koga god poželi

Znali smo i ranije da su Vučić i naprednjaci devastirali sve institucije u ovoj zemlji, ali ovakva pokazna vežba samovlašća je previše čak i za najizdržljiviji želudac. Zanimljivo je da je Vučić u svom obraćanju poslao i diskretnu poruku članovima izbornih komisija. Nakon što je naveo rezultate kojima raspolaže Srpska napredna stranka, dodao je - "ovo su brojevi koji se ne mogu promeniti".

Pitanje svih pitanja jeste koliko može biti održan ruski uticaj na Bosnu i Hercegovinu. Milorad Dodik želi zadržati status važnog ruskog faktora, Dragan Čović isto tako. Ostali dio političke scene misli da će uticaj Rusije nestati tek tako i da će Evropa i SAD odraditi sve ono što su oni propustili prethodnih godina, „spavajući“ dok su Dodik i Čović radili „svoj posao“.

Razumljiva je ideološka sličnost balkanskih vlastelinčića i kremaljskog gospodara. Putinova objašnjenja napada na Ukrajinu jedino srpski svet razume, jer su identični argumentima kojima je pravdana agresija Miloševićeve soldateske na Hrvatsku i BiH.

Žurnal godinama već sistemski analizira i upozorava na metode uticaja Rusije ne samo u politici i ekonomiji nego i drugim segmentima poput kulture ili obrazovanja. Biće da konačno mnogi shvataju o čemu smo govorili. Rusija u BiH vodi rat drugim sredstvima.

The defense of the endangered identity brought Dodik a luxury villa in Dedinje worth two million euros and countless lucrative jobs, he no longer knows how many of those national identities (in euros) he has in various bank accounts. As a young man, Vučić entered the first ranks of the guardian of national identity, under the leadership of the Chetnik duke Vojislav Šešelj, to eventually reach the absolute ruler of all of Serbia, and we will find out how much his job as a guardian of identity paid off only when he falls from power. These are bright examples that Serbian children should follow.

Sva javna preduzeća zaposeli su potpuno nekompetentni partijski kadrovi. Keramičar Bratislav Gašić je šef Bezbednosno-informativne agencije; Zoran Đorđević, bivši šofer Jorgovanke Tabaković, koji se u međuvremenu doškolovao i dobio zvanje – kako sam kaže – “finansiste”, bio je prvo ministar odbrane, pa ministar rada, a sad je direktor Pošta Srbije; urednica “Velike Srbije” Jadranka Joksimović je ministarka za evropske integracije, kelner je državni sekretar u Ministarstvu privrede, i tako redom, primera ima bezbroj.

Zašto rizikovati bankrot, sankcije, totalnu međunarodnu izolaciju i ubrzani kraj sopstvene političke karijere? Da se BiH graniči sa Rusijom, Dodikove radikalne odluke bile bi mnogo razumljivije. Bilo bi jasno da ide u smeru formiranja neke nove Narodne republike Donjeck, uz podršku ruskog hazjajina, ali Rusija je ipak prilično daleko, na čemu joj je ovde svako razuman neizmerno zahvalan.

Rusiji su Milorad Dodik i Republika Srpska tek priručna sredstva za suprostavljanje Zapadu. Dodikova politička avantura zvana povrat državnih nadležnosti na Republiku Srpsku mu služi da zaštiti ono što je obećao ruskim tajkunima, sa kojima ima mnogo čvršće veze nego sa ruskim predsjednikom Vladimirom Putinom.

At the time of Vučić's radical youth, the order was known when it comes to the forcible confiscation of property, especially in the areas where small Serbia wanted to expand. Military and paramilitary formations come in handy, kill and expel non-Serbs, seize apartments, houses, and property, and then fine-tune it with the Law on the Use of Abandoned Property. Similar methods of expropriation were applied in the domestic field, in which the radicals were in the lead.

U vreme Vučićeve radikalske mladosti znao se red kad je u pitanju prisilno oduzimanje imovine, pogotovo u krajevima na koje je omalena Srbija želela da se proširi. Lepo dođu vojne i paravojne formacije, pobiju i proteraju nesrpsko stanovništvo, otmu stanove, kuće i imanja, a potom to fino legalizuju Zakonom o korištenju napuštene imovine. Slične metode eksproprijacije primenjivane su i na domaćem terenu, u čemu su prednjačili upravo radikali.

Vučić and Dodik are by no means accidental partners, they are united by the constant production of a state of emergency and "inducing insanity" as a method of rule. And there is the cultivation of extreme nationalism, the preservation of criminal heritage, and the accompanying corruption of surreal proportions. All under the watchful eye of the Kremlin, which is interested in destabilizing the region, keeping all available countries off the Euro-Atlantic course and preventing European integration. It is not difficult to see that Vučić and Dodik intended the fate of the Balkan version of Donetsk for Republika Srpska and that they are ready to go to the end for the realization of their evil plan.

Vučić i Dodik su nimalo slučajni partneri, spajaju ih neprestana proizvodnja vanrednog stanja i „razvlačenje pameti“ kao metod vladavine. A tu su i negovanje ekstremnog nacionalizma, čuvanje zločinačkog nasleđa, te propratna korupcija nadrealnih razmera. Sve pod budnim okom Kremlja kojem je u interesu destabilizacija regiona, držanje svih dostupnih država van evroatlantskog kursa i sprečavanje evropskih integracija. Nije teško videti da su Vučić i Dodik Republici Srpskoj namenili sudbinu balkanske verzije Donjecka i da su spremni da idu do kraja zarad ostvarenja svog naopakog nauma

Vučić se nije odrekao Dodika, jer mu još treba za političke igrokaze. Šume neće pobjeći iz Republike Srpske, baš kao ni poljoprivredno zemljište, vode ili vazduh, ali je to pitanje namjerno izabrano kao najmanje osjetljivo da bi se Dodik vratio u igru kao faktor spreman za dijalog

Dešava se suprotno od onoga što godinama proklamira i priželjkuje Milorad Dodik, da se Republika Srpska priključi Srbiji. Na sceni imamo to da Srbija preko ovog entiteta ulazi, osvaja i prisvaja kako resurse tako i teritoriju Bosne i Hercegovine. A tamo gdje je Srbija, tu je i Rusiji “odrađeno” pola posla!

Covax mehanizam je objavio da će vakcine u BiH stići do kraja maja. To je dobra vijest kako za nas, tako i za ostatak svijeta. Jer, do tada će sve zemlje u okruženju okončati imunizaciju, pa vakcine dolaze da mi ne bismo ostali opasno, kužno ostrvo usred Evrope.